Rozgrywka

Odpuściłam sobie noce, teraz liczą się dla mnie już tylko poranki - tak jest fajnie, choć masz rację, to brzmi dosyć nudno. Nie mogę powiedzieć, że zawracam sobie głowę tym, co myślą ludzie - jakoś mi to umyka. Tu, w świetle jutrzenki, liczą się tylko śpiew ptaków i czarna kawa. Mam nadzieję, że los się odmienił, że jest z tobą lepiej - gdy ostatnio rozmawialiśmy przez telefon, to były same problemy i pogoda. Tęsknię za pyłem w świetle dnia wdzierającym się zza uchylonych drzwi. Za tupaniem i szuraniem stopami do Połomskiego i Rodowicz. Mitologie utraconych nocy nigdy nie opowiadają całej historii, a zaczynając gdzieś w 1975 to brzmi już jak desperacja i nuda. Mam nadzieję, że los się odmienił, że jest z tobą lepiej - gdy ostatnio rozmawialiśmy przez telefon, to były same problemy i pogoda. Czasem nie potrafimy się porozumieć, może to tak mnie straciłeś? W świetle jutrzenki liczą się tylko śpiew ptaków i czarna kawa.