Ogólny

I łatwo się uniewinniłem to też jakiś plus.

Po czasie uważam Reda i Lewego za najmocniejszych miastowych. Na minus Reda że dał się zabić, na minus Lewego że pomimo super obserwacji nie wywarł aż tak dużego wpływu na rozgrywkę, ale i tak oczywiście doceniam. 

Tak jak po poprzedniej rozgrywce widziałem pewne rzeczy, które mnie zawiodły i trzeba poprawić tak po tej widzę pewny rzeczy, których mi zabrakło żeby zagrać lepiej i mam pomysł na swoją kolejną edycję gdyby się wydarzyła.

Jakbym był żywy to bym krzyczał jednak że po Majimie niewinnym mają paść Słowacki i Bobek, ale już nie mam siły na poważną argumentacją dlaczego. Uwazam że u gracza podczas gry zwłaszcza gdy czyta on regularnie temat wytwarzają się pewne pozaargumentacyjne intuicje, które są przeważnie istotniejsze niz analiza pojęciowa.

Też jestem zadowolony i z testamentu jaki zostawiłem i z napisania im żeby słuchali Gęga najbardziej. Trochę pechowo że mnie nie było podczas ostatnich godzin mojego życia imo to mogło trochę zmienić jakbym widział livescore z umierania Majimy i co bym im ostatecznie zostawił przy umieraniu, ale trudno.

Bo z Majimy przyznaję że bym nie zszedł nawet jakbym żył i czytał jego obronę i tak dalej. Byłem już nastawiony że Majima musi umirzeć nieważne co mi odczucia powiedzą. Coś jak Sam, który wie, że musi wrzucić pierścień do tego wulkanu w mordorze nie ważne co sam pierścien mu powie.

Z mojego odczucia w żadnym momencie rozgrywki miasto nie zaakceptowało planu Majima/Orbison/Fraser. Więc trochę nie wiem dlaczego uważasz postępowanie wg tego planu jako coś najbardziej naturalnego dla miasta.

Przy tym, co się teraz dzieje to chyba tylko w księdza już wierzę.

Niestety miasto popadło w dziwny marazm jakby nie wiedziało co do końca należy robić w tym momencie zamiast spróbować jakiś plan działania publicznie ułożyć. Linczowanie Mellera czy bobka uważam teraz po prostu za błąd. 

O chłopie

Nie łatwa meczówka, ale jednak sporo prostsza niż Fraser vs Orbinson naprzykład.

Prawda i to jest totalna luka w moim podejściu. Grałem pod najłatwiejszą meczówkę dla siebie, a nie dla reszty miastowych. Prawda.

Na przykład nie głosując na siebie i nie udając najmądrzejszego człowieka na świecie od początku rozgrywki (Bobek, Meller).

Pokazując zamiast tego szczerość, naturalność, zdrowe podejście do własnego ego.