Rozgrywka - zagadka mecenasa Rolskiego

Siadam przy stolę, przy kawce, pasztet z pierwszej lepszej lodówki ściągnięty, pięta chleba, niedopita kawa. Jakoś trzeba sobie radzić - teraz liczy się tylko kwestia Rolskiego. I nas wszystkich. Spoglądam trochę spode łba na Cugowskiego, nie ma odwrotu, zażądał, ja rozpocząłem, ja muszę skończyć. On spocony i jakiś takiś niewyspany. Ale tak to będzie wyglądać. Wszyscy będą chodzić dookoła, rzucać ślepe myśli, rozważać, teoretyzować - ha! Jeżeli tak ma wyglądać test turinga, jak pisali w czasopiśmie, to na następny mnie nie piszcie. Już ta cała afera na powiślu z tym latynoskiem gangsterem pod pseudonimem "Taco", co szachował pół centrum za pomocą strzelby myśliwskiej, była bardziej pod moje służbowe doświadczenie. Nawet jeżeli nowosystemowi policjanci sami się powstrzylali, a gangster zwiał z Warszawy kradzioną karetką. Przynajmniej Jacek, co był trzymany na środku skrzyżowania, cały zdrów i pełen energii. Oby wykorzystał daną mu szansę przez los.

- Panie Cugowski, tak to właśnie widzę. A Pana Panie Santos, co najwyżej zawczasu przepraszam. Ja mogę się mylić, ja rzadko opiniuję, zazwyczaj działam, a nie mędrkuje, ale rozumie Pan sytuację. Trzeba być szczerym. Szczerym, prostym, a zarazem nie ograniczać się do strefy komfortu. Gramy do tego samego dołka, nawet jeżeli Pan jest mordercą, to do dołka trzeba grać spoza niego, z zewnątrz. To właśnie staram się robić. Zatem o Santosie z wczorajszego wieczora:

Chaos: Duża ilość niepotrzebnych wątków i w ogóle spora liczba wątków. Skakanie po rzeczach istotnych i nieistotnych, na przemian, bez porządku czy układania tematów czy ich kończenia.

Pressing: Dociskanie dla dociskania, dla losowych interakcji z których nic nie wynika, a nie dla osiągnięcia konkretnego celu. I pierwszy wieczór pokazał, że to droga donikąd, bo nic dobrego z zapytań i wrzutek Pana Santosa nie umiem wysłuchać.

Reakcyjność: Komunikaty czysto reakcyjne, nawet nie 1-zdaniowe, a wręcz 1-słowne. A na tyle proste, oczywiste, łatwe, że każdy by mógł je napisać. Tak się buduje naturalność, gdy nie trzeba być specjalnie naturalnym. A dla nas, dla tłumu, to tylko niepotrzebny szum robi.

Ilość: Mimo iż Pan Santos wie, że robi źle, wszak sam się przyznał, że za dużo mówi i przeprasza, a potem nawet zasugerował, by mu Gołota przydzwonił, jeżeli my uznamy że za dużo, to i tak kontynuował swoje dzieło.

Celowość: Czym tłumaczył Pan Santos cel swojego... wieczorowego zachowania? Nie chęcią zwycięstwa nad mordercą. Nie chęcią jego znalezienia. Ale ot - prokastrynacją. Rozumiecie Panowie co to oznacza? Istotą Santosa jest zabić dobrze czas, a nie coś osiągnąć. Zachowanie nadwyraz szkodliwe. I smutne dla służby, która wszystko czyta i notuje.

Skrucha mordercza: Kto ma odruch kajania. Przepraszania i stawania w pozycji winy. Ano morderca. Natury nie oszukasz. Instynkty będą wychodzić. Ja takiego parszywego zwyczaju uczyłem się całe dekady, ale taki mój zawod. A Santos to przecież lider. Utytułowany trener. Naturalny przywódca. A tutaj widok martwego ciała i wszystko się posypało. Nie jest na poziomie Pana Panasiuka, o tendencjach można by powiedzieć masochistycznych, ale ma w sobie oczy tego dziecka, co zmajstrował gdy rodziców nie było, i wymykają mu się pewne słowa z poczucia winy. Ale może to wina zawodnika, co wyszedł na boisko, i zawiódł swoich fanów? To w końcu mentalność piłkarska.

Pożyteczność: Na pewno coś dobrego było. Jednak w takim zalewie chaosu, ciężko coś dobrego wyciągnąć. To moi Panowie oznaka - że szkoła krzyczenia, rzucania zdania za zdaniem, nabijania sobie głośnej aktywności - idzie do lamusa. Można, owszem można. Dobrze mozna, pewnie tak. Ale to zła tendencja koniec końców.

Czy Santos jest mordercą? Być może. Czy rozliczałbym go dzisiaj? Raczej na pewno nie. Ale czy uznawałbym go za autorytet, brałbym w posluch jego słowa, stawiał go jako sędzie czy liczył się z jego teoriami? Aboslutnie nie. Na pewno nie po takim egoistycznym dniu. Ale Panie Santos. Wszystko przed Panem! Życzę panu powodzenia i jakby to powiedzieć, odwrócenia tego nurtu. Chociaż może nie za pomocą sławetnej wajchy.